Φορεσιές (καταστήματα και εργαστήρια)

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των χορευτικών συγκροτημάτων είναι οι φορεσιές. Σε άλλες χώρες τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα, είτε γιατί οι φορεσιές είναι απλές στην κατασκευή τους και μπορούν να φτιαχτούν από τα ίδια τα κορίτσια του συγκροτήματος, (όπως γίνεται συνήθως στην Ευρώπη), είτε γιατί υπάρχουν ακόμα οι παραδοσιακοί μαστόροι (όπως στις αραβικές και ασιατικές χώρες). Στην Ελλάδα είχε επικρατήσει να χορεύουν με τις αυθεντικές φορεσιές που κατόρθωσε το κάθε συγκρότημα να μαζέψει παλιά στα χωριά, με αποτέλεσμα να φθείρεται ανεπανόρθωτα ένα τέτοιο μουσειακό είδος. Τα νεότερα συγκροτήματα από την άλλη, αντί να ερευνή­σουν και να συνεχίσουν την γνώση της παραγωγής που έχουν ακόμα οι γριές, παραγγέλλουν τις φορεσιές τους στα εργαστήρια των πόλεων.

Η ποιότητα της δουλειάς στα εργαστήρια που αναλαμβάνουν να φτιάξουν φορεσιές ποικίλλει πάρα πολύ, αλλά σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τον ίδιο τον πελάτη. Αν έχει μία ή περισσότερες δικές του αυθεντικές φορεσιές και ζητήσει αντίγραφά τους θα εξασφαλίσει πολύ μεγαλύτερη πιστότητα, αλλιώς το εργαστήρι θα οδηγηθεί μόνο από κάποια φωτογραφία. Αν έχει εξασφαλίσει την συνεργασία κάποιου ειδικού θα μπορέσει να ελέγξει πολλές λεπτομέρειες της κατασκευής ώστε το αντίγραφο να έχει μια δική του αξία και να μην είναι μια πρόχειρη απομίμηση.

Βέβαια οι τεχνικές δυσκολίες είναι πολλές. Τα υφάσματα ήταν φτιαγμένα στον αργαλειό ή φερμένα από τους πραματευτάδες και τους ναυτικούς από μακρινές χώρες. Σήμερα είναι δύσκολο να βρεθούν στο εμπόριο υφάσματα που να μοιάζουν με τα αρχικά, όπως είναι δύσκολο να βρεθούν χρώματα που να πλησιάζουν τα φυτικά που χρησιμοποιούσαν τότε. Τα κεντήματα που έκαναν οι γυναίκες μπορούν να αναπαραχθούν, τα τερζήδικα όμως (αυτά που έκαναν στα γιλέκα κυρίως οι μαστόροι κεντητές, οι τερζήδες) είναι πολύ κοπιαστικά. Άλλο πρόβλημα είναι τα διάφορα κοσμήματα, οι πόρπες και γενικά τα μεταλλικά στολίδια για τα οποία φυσικά πρέπει να βρεθούν φτηνά αντίγραφα.

Η πιστότητα λοιπόν της αντιγραφής εξαρτάται όχι μόνο από το εργαστήριο αλλά και από το ενδιαφέρον που θα δείξει ο υπεύθυνος του συγκροτήματος. Η καλύτερη λύση βέβαια είναι να φτιάχνονται οι φορεσιές στα χωριά από τις νέες κοπέλλες που θα διδαχτούν από τις ηλικιωμένες. Για πρόχειρες και φτηνές φορεσιές, όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στις σχολικές παραστάσεις, υπάρχουν ειδικευμένα ραφτάδικα.

Στην Αθήνα, η γειτονιά όπου βρίσκονται από παλιά όλα τα σχετικά καταστήματα είναι ανάμεσα στην Μητρόπολη και στο Μοναστηράκι. Εκεί μπορεί κανείς να αγοράσει ή να νοικιάσει αυθεντικές φορεσιές για να τις αντιγράψει, να παραγγείλει σε ραφτάδες και κεντητές, να αγοράσει μαντή­λια, τσαρούχια, κοσμήματα αληθινά ή σε απομιμήσεις. Καλύτερα όμως, πριν ψάξει στα μαγαζιά, να ρωτήσει στα χωριά (ένα τηλεφώνημα στην Κοινότητα αρκεί) αν υπάρχει κανείς εκεί που να μπορεί να αναλάβει να φτιάξει τις φορεσιές που χρειάζεται το συγκρότημα.