Μουσεία και λαογραφικές συλλογές
Για όποιον ασχολείται με τον παραδοσιακό χορό, και γενικά με οτιδήποτε σχετίζεται με την Εθνογραφία, οι επισκέψεις στα λαογραφικά μουσεία είναι από τα πρώτα του βήματα. Εκεί παίρνει μια γλαφυρή, αν και απολιθωμένη εικόνα των αντικειμένων που στόλιζαν και χαρακτήριζαν την ιδιαιτερότητα του κάθε τόπου και της κάθε εποχής. Φορεσιές και στολίδια, εργαλεία και σκεύη, έπιπλα και σπίτια, μεταφέρουν τον επισκέπτη στον κόσμο που προηγήθηκε. Όσο πιο επιμελημένη είναι η παρουσίαση τόσο πιο πιστή και ζωντανή είναι η εντύπωση που μένει.
Από όλα τα εκθέματα βέβαια το μέλος ενός χορευτικού συγκροτήματος ενδιαφέρεται κυρίως για τις φορεσιές, ίσως όμως και για άλλα αντικείμενα που θα χρειαστεί για να εμπλουτίσει σκηνογραφικά την παράσταση. Όλα τα λαογραφικά μουσεία έχουν φορεσιές και μάλιστα δείχνουν στις βιτρίνες τους τις πιο εντυπωσιακές, τις νυφικές και τις γαμπριάτικες, ή αυτές που φορούσαν οι πιο πλούσιοι. Τα ρούχα που φορούσε ο πολύς κόσμος όταν χόρευε ήταν πιο απλά, με λιγότερα κεντήματα και οτολίδια. Τα περισσότερα συγκροτήματα το ξεχνάνε αυτό, και καταλήγουν να φτιάχνουν φτωχά αντίγραφα των πλούσιων ρούχων αντί για πλούσια αντίγραφα της κοινής φορεσιάς.
Όλες οι πόλεις της Ελλάδας και πολλά χωριά έχουν λαογραφικό μουσείο, εκτός από τις διάσπαρτες ιδιωτικές συλλογές. Πολλά μουσεία έχουν ειδικευμένο και φιλότιμο προσωπικό που μπορεί να δώσει χρήσιμες πληροφορίες για τις τοπικές φορεσιές, τα στολίδια, τα μουσικά όργανα και άλλα αντικείμενα που μπορεί να χρειαστεί ένα χορευτικό συγκρότημα, καθώς και πληροφορίες για τον τρόπο κατασκευής τους ή για τους τεχνίτες που μπορούν ακόμα να κάνουν αντίγραφα, για τα τοπικά συγκροτήματα και τους οργανοπαίχτες, για τους ζωντανούς πληροφοριοδότες και την βιβλιογραφία, καθώς και άλλες πληροφορίες για την τοπική λαογραφική κίνηση.