Καφενεία των μουσικών
Τον παλιό καιρό το κάθε συνάφι είχε τον δρόμο του ή την συνοικία του, όπου ήταν συγκεντρωμένα τα εργαστήρια και τα μαγαζιά το ένα δίπλα στο άλλο. Ο χωρικός που κατέβαινε στην πόλη πήγαινε κατ' ευθείαν εκεί και εύρισκε ό,τι γύρευε. Στην Αθήνα, για παράδειγμα, η οδός Ηφαίστου στο Μοναστηράκι ήταν όλο σιδεράδικα και η οδός Πανδρόσου τσαρουχάδικα. Τα τελευταία είκοσι χρόνια τα μαγαζιά αυτά άλλαξαν κι ελάχιστα μένουν για να θυμίζουν τις περασμένες συνήθειες.
Οι οργανοπαίχτες σύχναζαν κι αυτοί σε ορισμένα καφενεία, όπου εύρισκαν τους συναδέλφους τους για να σχηματίσουν τακίμια, και όπου μπορούσαν να τους βρίσκουν οι πελάτες τους. Σε κάθε πόλη υπάρχει μέχρι σήμερα ένα καφενείο γι' αυτό τον σκοπό. Εκεί θα πάει ο πεθερός ή ο κουμπάρος να βρει τα όργανα για τον γάμο, κι ο κοινοτάρχης ή ο ταβερνιάρης για το πανηγύρι. Εκεί εδρεύει το σωματείο των μουσικών της περιοχής. Τραγουδιστές και οργανοπαίχτες παίζουν χαρτιά και συζητάνε περιμένοντας να φανεί καμιά δουλειά, και ξεκινάνε μαζί για το χωριό όπου θα παίξουν.
Το στέκι των μουσικών είναι μια καλή ευκαιρία για γνωρίσει να κανείς τους φορείς της μουσικής παράδοσης, να συζητήσει μαζί τους για τα χορευτικά έθιμα του κάθε χωριού, να μαζέψει πληροφορίες γιο τους γάμους και τα πανηγύρια, να αναζητήσει τους γεροντότερους που δεν παίζουν πια αλλά που γνωρίζουν πολύ περισσότερα. Αυτοί που μένουν στα χωριά και παίζουν περιστασιακά - και που συχνά είναι οι καλύτεροι - δεν βρίσκονται βέβαια στο καφενείο της πόλης. Δυστυχώς δεν τους φωνάζουν συνήθως ούτε στο πανηγύρι του χωριού τους, γιατί φέρνουν επαγγελματίες από την πόλη ή από την Αθήνα που παίζουν μοντέρνα.
Πολύ λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη των καφενείων αυτών, ακόμα κι ανάμεσα σ' αυτούς που ασχολούνται με την λαογραφία και με τον χορό. Η παρακάτω καταγραφή των διευθύνσεων θα βοηθήσει τους υπεύθυνους των χορευτικών συγκροτημάτων να βρουν κατάλληλους οργανοπαίχτες από την κάθε περιοχή. Θα βοηθήσει επίσης κάθε έναν που ενδιαφέρεται για τον παραδοσιακό χορό και την μουσική του, να κάνει ένα βήμα για να τα πλησιάσει.